جزئیات طرح تنظیم کار انعطاف‌پذیر که ابتدا توسط رئیس‌جمهور رجب طیب اردوغان اعلام شد و سپس وزیر خانواده و خدمات اجتماعی، ماهینور گوک‌تاش، نکاتی در این باره ارائه کرد، روشن شده است. بر اساس این طرح، کاهش ساعت کاری و انتقال به سیستم کار انعطاف‌پذیر برنامه‌ریزی شده است.
دولت مدت‌هاست که برای مدل کار انعطاف‌پذیر که موضوع بحث و بررسی بوده، اقداماتی را آغاز کرده است. بر این اساس، کاهش ساعت کاری هفتگی از ۴۵ ساعت به ۴۰ ساعت هدف‌گذاری شده است. همچنین گفته می‌شود که با انجام تنظیمات قانونی، حقوق مالی کارکنان حفظ خواهد شد و از کاهش درآمد آن‌ها جلوگیری می‌شود.
در مدل کار انعطاف‌پذیر، بر کاهش روزها و ساعت‌های کاری تأکید می‌شود. به نظر می‌رسد کاهش ساعت کاری نسبت به کاهش روزهای کاری در اولویت قرار دارد.
اجرای مدل کار انعطاف‌پذیر با در نظر گرفتن نیازهای دنیای کسب‌وکار انجام خواهد شد. به ویژه در بخش تولید، نیاز شرکت‌ها به کار نیمه‌وقت و تمام‌وقت در نظر گرفته می‌شود. علاوه بر این، مدل کار انعطاف‌پذیر شامل تمامی گروه‌های شغلی نخواهد شد.
چهار مدل مورد بررسی قرار گرفته است در طرحی که برای بخش عمومی و خصوصی به صورت جداگانه برنامه‌ریزی شده، چهار مدل زیر ارائه شده است:
- مدل کار از راه دور: این مدل امکان انجام کارها بدون نیاز به حضور فیزیکی در محل کار را فراهم می‌کند.
- مدل کار نیمه‌وقت: شامل کار کردن در روزها یا ساعت‌های مشخصی از هفته است.
- مدل کار با زمان متغیر: این مدل برنامه‌ریزی انعطاف‌پذیر ساعت‌های کاری را بر اساس نیازهای کارفرما شامل می‌شود.
- مدل کار با هدف آموزش آکادمیک: به کارکنان این امکان را می‌دهد که همزمان با ادامه تحصیل، به کار خود نیز ادامه دهند.
در ترکیه، ساعت‌های کاری نسبت به بسیاری از کشورهای اروپایی بالاتر است. در حالی که ساعت‌های کاری در کشورهای عضو OECD کوتاه‌تر است، در ترکیه یک کارمند سالانه حدود ۱۹۰۰ تا ۲۰۰۰ ساعت کار می‌کند. این در حالی است که میانگین کشورهای عضو OECD حدود ۱۷۰۰ ساعت است. طولانی‌ترین میانگین ساعت کاری هفتگی در اروپا نیز با ۴۴.۲ ساعت در ترکیه ثبت شده، در حالی که میانگین اتحادیه اروپا (EU) حدود ۳۶.۱ ساعت است.
