واژة “استارتاپ” در ابتدا حدوداً در اوایل سال‌های ۲۰۰۰ در ایالات متحده آمریکا به کار گرفته شد و به‌سرعت در سایر کشورها نیز رواج یافت. این اصطلاح به شرکت‌هایی اشاره دارد که از نقطة صفر شروع به کار می‌کنند و معمولاً با ایده‌های نوآورانه و فناوری‌های جدید شکل می‌گیرند.
اکثر مردم وقتی به استارتاپ فکر می‌کنند، محیط‌های کاری راحت، ادارات مشترک و گروهی از کارآفرینان جوان را به یاد می‌آورند که در حال کار بر روی پروژه‌های جذاب و تلاش برای جذب سرمایه‌گذاران هستند. اگرچه فرهنگ استارتاپی بیشتر در مکان‌ها و جوامع فناوری‌مدار رواج پیدا کرده است، اما مفهوم آن به‌طورکلی به کسب‌وکارهایی اشاره دارد که تلاش می‌کنند تا با استفاده از ایده‌های نو و ارائه محصولات یا خدمات جدید، بازار را تحت‌تأثیر قرار دهند.
در ترکیه نیز این اصطلاح به همان شکل انگلیسی‌اش مورد استفاده قرار می‌گیرد و به‌سرعت به بخشی از فرهنگ کارآفرینی تبدیل شده است. استارتاپ‌ها معمولاً در مراحل اولیه رشد خود با چالش‌هایی مانند جذب سرمایه، گسترش بازار و مدیریت تیم مواجه هستند.
استارتاپ چیست؟
تعریف اصلی استارتاپ که در دیکشنری کمبریج آمده است، «کسب‌وکار کوچک جدید، سرمایه‌گذاری» است و به‌طورکلی به شرکتی اشاره دارد که برای حل یک مشکل خاص در بازار ایجاد شده و موفقیت آن تضمین‌شده نیست. این تعاریف هرچند مفهوم استارتاپ را توضیح می‌دهند، اما در عمق بحث، درمی‌یابیم که این مفهوم در یک حوزه خاکستری قرار دارد.
به‌عنوان‌مثال، اگرچه به‌طورکلی شرکت‌های یک‌ساله یا استارتاپ‌های در حال تأسیس را به‌عنوان استارتاپ در نظر می‌گیریم، اما شرکت‌های پنج‌ساله نیز می‌توانند به‌عنوان استارتاپ شناخته شوند. البته، پذیرش شرکتی که ۱۰ سال در حال فعالیت است و فرهنگ شرکتی و فرایندهای کسب‌وکار تثبیت شده دارد به‌عنوان استارتاپ ممکن نیست.
تنها موضوعی که در مورد استارتاپ همه بر سر آن توافق دارند، توانایی رشد شرکت است. این‌گونه شرکت‌ها به طور مستقل از موقعیت و زمان، توانایی رشد سریع دارند و به‌راحتی می‌توانند مقیاس‌پذیری صعودی داشته باشند. به‌عنوان‌مثال، شرکت تکنولیووا که در شهرک فناوری دانشگاه ساکاریا تأسیس شده، می‌تواند در انگلیس یا آمریکا فعالیت کند. بزرگ‌ترین دلیل این امر، امکان انجام کارها به‌صورت دورکاری و دیجیتال در دنیای رو به گسترش است.
در اینجا ما باید استارتاپ و کسب‌وکارهای جدید را از هم متمایز کنیم. کسب‌وکارهای جدید معمولاً محدود به مکان هستند، یعنی مناطق خدمات‌رسانی آن‌ها محدود است. اما استارتاپ‌ها هیچ‌گونه محدودیتی نسبت به موقعیت جغرافیایی ندارند.
کدام بخش‌ها استارتاپ‌های شرکتی دارند؟
وقتی صحبت از استارتاپ‌ها می‌شود، تصور عمومی این است که این شرکت‌ها در حوزه فناوری فعالیت می‌کنند. در واقع، این دیدگاه کاملاً درست نیست. استارتاپ‌ها معمولاً در زمینه نرم‌افزار و فناوری هستند که این صحیح است. اما در شرایط امروزی، این شرکت‌ها در بخش‌های مالی، بازاریابی، معماری، صنعت بازی، بهداشت، انرژی پاک و دیگر زمینه‌هایی که نیازهای آینده را تأمین می‌کنند نیز تأسیس می‌شوند.
استارتاپ چگونه راه‌اندازی می‌شود؟
برای راه‌اندازی یک استارتاپ، ابتدا باید یک مشکل مهم و ایده‌ای پایدار برای حل آن مشکل وجود داشته باشد. سپس این ایده به یک پروژه تبدیل می‌شود و مرحله بعدی پیداکردن تأمین مالی برای اجرای این ایده است. وب‌سایت‌های اصلی که می‌توانید برای استارتاپ خود در سطح جهانی سرمایه‌گذاران پیدا کنید عبارت‌اند از:
www.linkedin.com
www.kickstarter.com
www.angellist.com
www.microventures.com
در کشور ترکیه معمولاً استارت‌آپی‌ها برای تأمین مالی کسب‌وکارهای خود می‌توانند به منبع‌های زیر مراجعه کنند:
- اعتبارات کارآفرینی از بانک‌ها: بانک‌ها و مؤسسات مالی معمولاً اعتباراتی مخصوص استارت‌آپی‌ها ارائه می‌دهند که می‌تواند به شروع و گسترش کسب‌وکار کمک کند.
- صندوق‌های سرمایه‌گذاری خطرپذیر (GSYF): این صندوق‌ها به سرمایه‌گذاران این امکان را می‌دهند که سرمایه‌گذاری‌های ریسک‌پذیر انجام دهند و کسب‌وکارهای نوپا را حمایت کنند.
- اداره کل حمایت از صنایع کوچک و متوسط (KOSGEB): این سازمان حمایت‌های مالی و مشاوره‌ای برای کسب‌وکارهای کوچک و متوسط ارائه می‌کند.
- سازمان تحقیقات علمی و صنعتی ترکیه (TÜBİTAK): این نهاد برنامه‌های مختلفی برای حمایت از تحقیقات و توسعه فناوری ارائه می‌دهد که می‌تواند شامل کمک‌های مالی برای پروژه‌های تحقیق‌وتوسعه باشد.
